นาโนเทคโนโลยีเพื่อสิ่งแวดล้อม

ปัญหามลพิษในสิ่งแวดล้อมจัดเป็นปัญหาที่สาคัญของประเทศไทยที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องนับแต่ครั้ง โบราณกาลและทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ในอดีตปัญหามลพิษที่สาคัญมักเป็นปัญหามลพิษน้ำเสีย อากาศ เสีย และขยะมูลฝอย เมื่อมีการพัฒนาทางอุตสาหกรรมและการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ปัญหาของกากของ เสียอันตราย การปนเปื้อนของสารเคมี และการขาดแคลนน้ำสะอาดเพื่อการบริโภคและอุปโภคได้กลายมาเป็น ปัญหามลพิษที่ทวีความสาคัญมากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะท่ีปัญหามลพิษดั้งเดิมที่เคยมีนั้นยังคงปรากฏอยู่

ในขณะเดียวกันการค้นคว้าวิจัย และพัฒนาเทคโนโลยีท่ีจะนามาสู่หนทางในการแก้ปัญหามลพิษใน สิ่งแวดล้อมนั้นได้พัฒนาอย่างก้าวกระโดดเช่นเดียวกันกับปัญหามลพิษท่ีเกิดข้ึน แนวทางในอดีตในการรับมือ ปัญหามลพิษนั้นเป็นแนวทางเชิงรับในการรวบรวม บำบัดและกำจัดสารมลพิษ หรือที่เรียกว่า end-of-pipe และได้ปรับมาเป็นการป้องกันการเกิดมลพิษ หรือ pollution prevention ร่วมกับการบำบัดและกำจัดมลพิษ ซึ่งนาไปสู่การพัฒนาแนวทางในการแก้ปัญหาส่ิงแวดล้อมเชิงรุกด้วยการพัฒนาเทคโนโลยีสาหรับป้องกันและ บำบัดมลพิษในลักษณะของผลิตภัณฑ์ที่ใช้ในชีวิตประจาวันในปัจจุบัน เช่น เครื่องปรับอากาศและตู้เย็นที่กาจัด เช้ือโรค พื้นถนนที่กำจัดไอควันพิษ ผนังพ้ืนกระเบื้องท่ีกำจัดจุลินทรีย์และเช้ือรา เคร่ืองกรองน้ำขนาดเล็ก สาหรับก๊อกน้ำที่กeจัดสารปนเปื้อนในน้ำได้ ไปจนกระท่ังเสื้อปลอดกล่ิน เป็นต้น รวมทั้งวิธีการบำบัดและกำจัด สารพิษในแนวทางใหม่ที่หลากหลาย ตลอดจนการผสมผสานกับการนำแสงอาทิตย์มาเป็นแหล่งพลังงานในการ กeจัดมลพิษนั้นๆ การพัฒนาเทคโนโลยีแนวทางใหม่ในเชิงรุกนี้เกิดขึ้นจากการพัฒนาวิทยาการความก้าวหน้า ของ “นาโนเทคโนโลยี” มาประยุกต์ใช้ในงานด้านส่ิงแวดล้อมนั่นเอง วิศวกรรมสิ่งแวดล้อม รศ.ดร.พวงรัตน์ ขจิตวิชยานุกูล